اینقدر سخت شکست که صدای ترک خوردنش هر شب تو خواب تو گوشم میپیچه! اما وقتی بیدار میشم بازم اون صدا میاد..صدایی که با بارش اشکام همنوا میشه و قطره قطره هاش تو کاسه دلم میریزه..

دلی که هر لحظه تپیدفقط و فقط از همه دنیا یکی رو بیشتر ندید.. اما همون یکی از همه دنیا فقط من یکی رو ندید..

حالا.. هر شب قبل از خواب با تیکه پاره های دلم پازل بازی میکنم اما همیشه یه تیکش نیست

یه تیکه ای که گمش کردم!

اما اینو خوب میدونم که اون یه تیکه رو نباید بین دستای این رهگذرا جستجو کنم...

باید از اون یه تیکه بگذرم

بایداونو از یاد ببرم شاید حتی یه روز بتونم یه تیکه جدید برای پازلم بسازم

اصلا مگه پازل ناقص چه عیبی داره

این همه نقص تو این دنیاست

پازل قلب منم یکیش!